Op dinsdag 24 juni presenteerde het demissionair kabinet het Convenant Dierwaardige Veehouderij. Na 2,5 jaar praten is het positief dat er nu daadwerkelijk een toekomstplan voor dieren in de vee-industrie op tafel ligt. VIER VOETERS heeft de teksten de afgelopen dagen aandachtig doorgenomen. Helaas concluderen wij dat dit convenant nog steeds geen echte omslag is naar een dierwaardige veehouderij in Nederland. Wij hadden gehoopt op meer daadkrachtige actie om de levens van miljoenen dieren in de veehouderij te beschermen en hun welzijn permanent te verbeteren. 

Geen harde garanties 
De afspraken in het convenant zijn vrijblijvend en niet juridisch afdwingbaar. Dat betekent dat de betrokken partijen (o.a. het Ministerie van Landbouw, Natuur, Visserij en Voedselzekerheid (LVVN), agrarische partijen en markt- en ketenpartijen) niet verplicht zijn om de maatregelen in het convenant uit te voeren. Hierdoor blijven dierenrechten ondergeschikt aan economische belangen. Ook wordt er veel gesproken over randvoorwaarden als ‘verdienvermogens van de partijen’, vergunningen en marktvraag. Dierenwelzijn moet gegarandeerd worden door middel van heldere wetgeving en hoort niet afhankelijk te zijn van economische belangen. 

LET OP: de afbeelding die volgt kan als heftig worden ervaren.

Pijnlijke ingrepen blijven toegestaan
In het convenant is vastgelegd dat wrede en niet-medische ingrepen als het couperen van biggenstaarten en het wegbranden van de snavelpunten van kuikens niet onmiddellijk verboden worden, maar op termijn worden ‘uit gefaseerd”.  

De zes principes voor dierenwelzijn zijn opgesteld naar aanleiding van de ‘vijf domeinen’ theorie van professor David Mellor en doctor Cam Read. Als aan de eerste vijf domeinen en afgeleide principes wordt voldaan, ervaart het dier principe 6: een mentale toestand die als overwegend positief wordt ervaren. Met andere woorden: het dier voelt zich over het algemeen gelukkig. 
 
Transitie te traag 
Daarnaast vinden wij het tijdspad van de transitie onverantwoord traag. Veel verbeteringen (zoals het stoppen met bovenstaande pijnlijke ingrepen) zijn al technisch en ethisch mogelijk, maar het ontbreekt aan politieke wil en daadkracht. De huidige maatregelen liepen tot 2020. Elke dag langer in dieronwaardige systemen betekent dat miljoenen dieren in Nederland langer blijven lijden. Zij kunnen niet wachten tot 2040.  

Groepen dieren uitgesloten 
Het convenant is alleen gericht op varkens, kippen, koeien en kalveren. Diersoorten als eenden, kalkoenen, geiten, schapen en vissen worden genegeerd. Ook voor deze dieren moet de overheid haar verantwoordelijkheid nemen. 
 
Geen visie op systeemverandering of de aanpak van langeafstandstransporten 
Wij missen een strategie om de veestapel structureel te verkleinen, de consumptie van vlees te verminderen of meer plantaardige alternatieven te introduceren. Terwijl juist dit broodnodig is voor zowel dieren, mensen als de planeet. Ook is het jammer dat het convenant alleen gaat over de fase waarin de dieren gehouden/gefokt worden en niet over het deel van de keten wanneer ze de boerderij verlaten.  

Vorige week werd er op het gebied van hittestress een kleine overwinning behaald. Onder leiding van Partij voor de Dieren heeft de kamer toegezegd op korte termijn de maximumtemperatuur voor levende dierentransporten te verlagen van 35 graden naar 30 graden. Nog steeds te warm in onze ogen, maar een eerste stap in de goede richting. Minister Wiersma van het Ministerie van Landbouw, Natuur, Visserij en Voedselzekerheid (LVVN) wilde het verbod niet doorvoeren en opnieuw onderzoek doen binnen de sector. De andere partijen in de Kamer staken hier een stokje voor.  

Oproep aan de politiek  
VIER VOETERS roept de overheid en betrokken partijen op om:   

• Dierenwelzijn wettelijk te verankeren;
• Duidelijke, versnelde deadlines te stellen voor verbeteringen;
• De transitie te koppelen aan consumptiereductie en systeemverandering.
• Een onmiddellijk verbod op ingrepen zoals staarten couperen en het wegbranden van snavelpunten;
• Volledige opname van alle diersoorten en ketenonderdelen (inclusief slacht en transport);
• Regie bij onafhankelijke toezichthouders;
• Concrete reductiedoelen voor veestapel, stalbezetting en vleesconsumptie.  
   

De miljoenen dieren in de intensieve veehouderij hebben geen tijd om te wachten tot 2040. Echte verbetering vraagt om duidelijke keuzes. Die ontbreken in dit Convenant Dierwaardige Veehouderij nog steeds.