Veel Australische schapenboeren fokken merinoschapen met extra veel huidplooien. Ze geloven dat deze schapen meer wol produceren en dus meer winst opleveren. Helaas vormen deze huidplooien, in combinatie met het tropische en vochtige klimaat in Australië, de perfecte plek voor vliegen om hun eitjes in te leggen. De larven die hieruit komen, eten zich een weg door de huid en het vlees van het schaap, wat voor het schaap in kwestie pijnlijke ontstekingen en ander leed met zich meebrengt.  

Om dit te stoppen gebruikt het merendeel van de boeren in Australië nog steeds lammetjes mutilatie. Bij deze praktijk worden lammetjes tussen de 2 tot 12 weken oud vastgeklemd in een metalen constructie. Met een scherpe schaar, vergelijkbaar met een grasschaar, worden stukken huid rondom hun billen weggeknipt. Door het wegknippen van de huid, ontstaat een soort littekenweefsel. Dit weefsel is in feite hele dikke, stugge huid waar geen haren meer op groeien. Hierdoor wordt het gebied rondom de billen van het schaap, minder gevoelig voor infectie door vliegenlarven.    

Deze extreem pijnlijke en traumatiserende behandeling gebeurt zonder verdoving en zonder pijnbestrijding. De lammetjes voelen elke knip van de schaar in hun huid en vlees. De pijn kan dagen aanhouden en de wond heeft weken nodig om te genezen. Een deel van de lammetjes overlijdt uiteindelijk aan deze wrede behandeling.

Jaarlijks ondergaan meer dan 10 miljoen Australische merinolammetjes deze wrede praktijk. Dat zijn ongeveer 19 lammetjes per minuut. Australië is het enige land ter wereld waar deze praktijk nog is toegestaan.  

Nee, het overgrote deel van deze lammetjes krijgt geen pijnbestrijding. Als ze al pijnbestrijding krijgen, is dat na de mutilatie. Hoewel dat in die gevallen helpt na de pijnlijke behandeling, voelen meer dan tien miljoen lammetjes eerst iedere knip van de schaar in hun huid en vlees.  

Ja, mulesing, Live Lamb Cutting en lammetjes mutilatie slaan allemaal op dezelfde pijnlijke praktijk. Wij hebben ervoor gekozen om de term lammetjes mutilatie in het Nederlands te gebruiken omdat dit beter de wreedheid weergeeft die achter deze praktijk schuilt. 

In het Engels kom je de term mulesing nog tegen, maar FOUR PAWS roept op vooral de nieuwe term ‘Live Lamb Cutting’ te gebruiken. Het gaat hierbij niet alleen om het veranderen van de woorden, maar vooral om de erkenning dat er een wrede en bloederige waarheid schuilt achter de productie van wol.  

80% van de merinowol die door de kledingbranche wordt gebruikt, komt uit Australië. Dat betekent dat er een hele grote kans is, namelijk gemiddeld genomen 60%, dat de wol in jouw kleding afkomstig is van lammetjes die gemutileerd zijn. Zij hebben helse pijnen moeten doorstaan zodat jij er lekker warm bijloopt. Daardoor is het niet alleen een Australisch probleem, maar een wereldwijd probleem. 

Gelukkig zijn er ook al duizenden Australische schapenboeren die wél zijn gestopt met lammetjes mutilatie. De meesten hiervan zijn begonnen met het fokken van 'normale’ merinoschapen - zonder alle extra huidplooien. Deze schapen zijn van nature veel minder gevoelig voor infecties door vliegenlarven.  

Deze nieuwe fok- en managementtechniek blijkt effectief. Ze beschermen niet alleen de billen van het schaap, maar hun hele lijf. Wolproducenten die zijn overgestapt op deze normale schapen zien hun inkomsten tegenwoordig stijgen. Doordat hun welzijn is verhoogd, zijn deze schapen over het algemeen gezonder en veerkrachtiger en overlijden er minder dieren voortijdig. Ook de verhoogde vraag naar ethisch geproduceerde wol en subsidies voor diervriendelijke schapenboeren, verhogen uiteindelijk op lange termijn hun inkomsten. Norm en Pip zijn twee boeren die op hun boerderij al overstapten.  

Het houden van schapen en het produceren van wol heeft diepe wortels in de Australische geschiedenis. Veel schapenbedrijven en gebruiken worden van generatie op generatie doorgegeven. Lammetje mutilatie is bijna een traditie geworden in het land. Omdat het al zolang wordt gedaan, worden er nauwelijks vragen over gesteld. Maar dit is tegelijk het gevaar want zinnen als ‘zo hebben we het altijd al gedaan', zijn geen excuus om weg te kijken van deze wreedheden.  

Gelukkig is al ongeveer de helft van de Australische schapenboeren overgestapt op moderne foktechnieken waarbij dierenwelzijn en innovatie hoger in het vaandel staan. Maar deze verandering gebeurt niet snel genoeg. Hoe luider we oproepen tot een verbod op lammetjes mutilatie, hoe duidelijker modemerken, wolproducenten en politici ons horen. 

Dit is ook de reactie die we van veel al overgestapte Australische schapenboeren horen: “Ook in de afgelegen en landelijke gebieden van Australië moeten de modemerken en consumenten duidelijk laten horen dat ze geen wol meer willen van gemutileerde lammetjes. Veel boeren krijgen deze informatie niet binnen doordat er binnen de wolindustrie nog steeds een voorkeur is voor lammetjes mutilatie en de juiste informatie ze niet altijd bereikt.”  

In 2004 zegden grote spelers binnen de Australische wolproductie toe om uiterlijk in 2010 lammetjes mutilatie gestopt te hebben door middel van uitfasering. Helaas gebeurde er in die tijd niets en draaiden ze in 2009, een jaar voor de deadline verliep, hun belofte terug. Tot op de dag vandaag is er geen actie ondernomen, niet door de regering en niet door de wolindustrie in het land. Gebrek aan leiderschap en tegenstrijdige belangen van de hoofdrolspelers zijn hier de grootste boosdoeners van geweest. Lees er meer over in het Engelstalige ‘Broken Promises’ rapport.   

Al meer dan 300 internationale én nationale modemerken zijn begonnen met het opschonen van hun productieketens. Deze merken gebruiken al helemaal geen wol meer van gemutileerde lammetjes, of hebben toegezegd om gemutileerde wol uiterlijk in 2030 helemaal uit hun productiesystemen te weren. Deze merken werken nauw samen met hun ketenpartners om wol van gemutileerde lammetjes uit te bannen in hun kledinglijnen. Hun publieke inspanningen zenden een duidelijke boodschap naar consumenten en de Australische schapenindustrie. Sommige van deze merken hebben daarnaast onze BLOI (Brand Letter of Intent) ondertekent. Hiermee maken zij een nog sterkere vuist tegen lammetjes mutilatie en roepen ze op tot een algemeen verbod op deze praktijk vóór 2030. 

Onze internationale organisatie FOUR PAWS lanceerde deze campagne precies 20 jaar nadat de Australische wolindustrie hun oorspronkelijke belofte van 2004 verbrak. Met de video willen we duidelijk maken dat de wrede en bloederige praktijk van lammetjes mutilatie sindsdien nog altijd in grote delen van Australië gebruikt wordt. Acteurs Danielle Macdonald, Scott Evans en Stephen Fry steunen onze strijd tegen lammetje mutilatie en leenden daarom hun stemmen aan de videokarakters.  

Lammetjes zoals Sunny kunnen niet zelf spreken. Ze hebben onze stemmen nodig om verandering te eisen van modemerken, de wolindustrie en politici. Samenwerking tussen overheden, modebedrijven, de wolindustrie en gedreven individuen is cruciaal om lammetjes mutilatie permanent en op duurzame wijze te stoppen. Samen zorgen we dat miljoenen lammetjes zoals Sunny niet langer hoeven te lijden.